Περνώ στον κόσμο ανάμεσα, μια κάποια έχω βιασύνη
Δίχως κανένα λόγο σοβαρό να βιάζομαι για μια ζωή και πίσω να’ χω μείνει
Μύρισε το πλακόστρωτο φρέσκια βροχή και σκόνη
Και με τη σκέψη αθώων ενοχών η βόλτα η καθημερινή μ’απόμεινε ακόμη

Έπιασε να βραδιάζει, θ’ ανάψουν τώρα στη σειρά τα φώτα
Όμως στ’ αλήθεια κάτι άλλο με τρομάζει
Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα

Γυρνώ στην πόλη μόνη μου, μηχανικά χαζεύω τα θαύματα των μικροπωλητών
Χάνεται ο νους και μονομιάς το βήμα συντομεύω
Περνώ στον κόσμο ανάμεσα αλλάζω τη ματιά μου
Κι αφήνω τα όνειρά μου στις γωνιές, μήπως και πάρουνε πνοή και φύγουν μακριά μου

Έπιασε να βραδιάζει, θ’ ανάψουν τώρα στη σειρά τα φώτα
Όμως στ’ αλήθεια κάτι άλλο με τρομάζει
Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα