Σ’ αυτό το τρένο
που δε θ’ ανέβεις
σ’ αυτό το πλοίο
που δε θα μπεις
βρίσκονται όλα
όσα ζηλεύεις
κι όσα γυρεύεις
χρόνια να βρεις.

Βγαίνουνε ρίζες
πάνω απ’ το χώμα
κι εσύ κοιτάς
τον ουρανό
πως ταξιδεύουν
τα χελιδόνια
άγγελος είσαι
μ’ ένα φτερό.

Γύρω σου πέφτουν
ξερά τα φύλλα
κι έτσι θαμμένος
μες τον σωρό
την νιότη ψάχνεις
σαν χρυσαλλίδα
χωρίς πυξίδα
σ’ άγριο καιρό.