Μες στον καθρέφτη ταχτικά
το πρόσωπο κοιτάζεις,
απελπισμένη βρίσκεσαι
δεν ξέρεις τι να κάνεις.

Την ομορφιά σου έχασες
φτιασίδια όσα κι αν βάζεις,
εγέρασες και δεν μπορείς
τη νιότη να ξανάβρεις.

Μικρή μικρή που ήσουνα
τρελή ξελογιασμένη,
μας έβριζες μας έδιωχνες
με την καρδιά καμένη.

Σε όσες δεν το σκέφτονται
ας βάλουν στο μυαλό τους,
τα νιάτα έχουν γεράματα
κι ας κλαίνε τον χαμό τους.