Ποτέ πια ξανά
στα τρελά σου φιλιά που σκοτώνουνε
σε ένοχα βράδια
που ανάβουν φωτιές στην καρδιά

σε κάτι στιγμές
και σε νύχτες που δεν ξημερώνουνε
στιγμές που σε νιώθω
χαμένη σε ξένη αγκαλιά

Και στου σαλεμένου μου μυαλού
τώρα την άκρη
μυστικά κυλάει ένα δάκρυ
γίναν όλα σκόνη πια και στάχτη, καίγομαι
δεν υπάρχουν αγάπες
στης ζωής μου τις στράτες
όλα ψευτιά κι αυταπάτες, όλα πια
δεν υπάρχουν αγάπες
κι οι αναμνήσεις φευγάτες
όνειρα λαθρεπιβάτες τώρα πια....

Ποτέ πια ξανά
μη μιλήσεις για βράδια που φύγανε
και μη προσπαθείς να με πείσεις
με λέξεις φτηνές

χιλιάδες γιατί
στην καρδιά τόσες νύχτες μου πήρανε
και ότι κι αν λες είναι αργά
δεν γυρίζω στο χθες...