Αχ, στου κορμιού σου τις γραμμές
έκρυψες δάση και πηγές
σε περπατάω τη νύχτα αυτή
γυμνή κι αθώα σαν παιδί.

Σβήσε το φως και γείρε
στις μυρωδιές σου να χθώ
πάνω σου πάλι ακροβατώ.

Τα χρόνια, δες, προσμένουν
γιά δυο κορμιά που φλυαρούν
μέχρι να μάθουν ν’αγαπούν.

Τα παραμύθια σου ξανά
ψιθυριστά να μου τα πεις
μη μου τρομάξεις τηνη καρδιά
στο στήθος μου σαν βολευτείς.