Της καληνύχτας η σιωπή
αφήνει αμέτρητα γιατί
μη με αρνηθείς πριν ξημερώσει και χαθείς
Της καληνύχτας το φιλί
σαν τη φωτιά άμα σβηστεί
στάχτη που σκορπάει
και η καρδιά πληγές μετράει

Φοβάμαι αν σε χάσω δε θα το ξεπεράσω
σε θέλω απεγνωσμένα τα πάντα είσαι για μένα
Φοβάμαι αν σε χάσω στη τρέλα πως θα φτάσω
γιατί να σε γνωρίσω τώρα τι ζωή θα ζήσω
φοβάμαι πως δε θα ξαναγαπήσω

Της καληνύχτας η σιωπή
σ’ένα αδιέξοδο οδηγεί
πώς να κοιμηθώ σ’ένα σπίτι αδειανό
Ο χρόνος γίνεται εχθρός
στου πρωϊνού το πρώτο φως
έφυγες νωρίς δεν είχες τίποτα να πεις

Φοβάμαι αν σε χάσω δε θα το ξεπεράσω
σε θέλω απεγνωσμένα τα πάντα είσαι για μένα
Φοβάμαι αν σε χάσω στη τρέλα πως θα φτάσω
γιατί να σε γνωρίσω τώρα τι ζωή θα ζήσω
φοβάμαι πως δε θα ξαναγαπήσω