Ο λοστρόμος ο γραικός
φίλος μου αδελφικός
όλο κι όλο του το βιος
μια χρωματιστή μποτίλια.

Έπινε γουλιά γουλιά
καθιστός στην αντηλιά
κι έλεγε "πότε θα βρω
μια ζεστή κι εγώ φαμίλια".

Με τα χέρια λερωμένα
από άγκυρες και κάβους
στο μυαλό του σεργιανούσαν
οι γοργόνες του πελάγους.

Ο λοστρόμος ο γραικός
που βλαστήμαγε διαρκώς
ξεμπαρκάρισε προχτές
μοναχός στην Κεϊλάνη.

Έχει μείνει ορφανή
μια μποτίλια αδειανή
που μαζί κάθε βραδιά
το παράπονο μάς πιάνει.