Τα χρόνια μας ξοδέψαμε
να βρούμε την αλήθεια
στου κόσμου τα παράλογα
και σ’ άλλα παραμύθια.
Το βράδυ που σε είδαμε
ν’ απλώνεις τα φτερά σου,
πως κρύφτηκε νομίσαμε
η γη στην αγκαλιά σου.

Δε θα την ονειρεύτηκες
σαν έτσι τη ζωή σου.
νυχτερινή παρέλαση
στην άκρη της αβύσσου.

Μετά σαν ήρθαν τέσσερις
κι οι τέσσερις ωραίοι…
της γειτονιάς οι έφηβοι,
ποιος το ‘δε και δεν κλαίει…
στα χέρια τους σε σήκωσαν
κι εφτά τραγούδια είπαν
την ώρα που ταξίδευες
κι ομόρφαινες το σύμπαν.

Δε θα την ονειρεύτηκες
σαν έτσι τη ζωή σου.
νυχτερινή παρέλαση
στο φως του παραδείσου.