Το δικό μου το φεγγάρι
κάποιοι το `καναν νταμάρι,
νύχτες έρχονται και σκάβουν
να με βρουν να καταλάβουν.
Κοίτα πως ανάβει η τρέλλα
στην πανσέληνο φουρνέλα.
Γερανοί με ξεκολλάνε,
φορτηγά με κουβαλάνε,

Του μυαλού μου οι εμπόροι
και της πιάτσας οι μαστόροι
δώσαν χέρια σαν τα βρήκαν
και για περατζάδα βγήκαν.
Κο'ιταξε μοε βρε πελάτη
κι όσο πάει το κομμάτι
πάρε με για σκαλοπάτια
στου ονείρου τα παλάτια.

Το δικό μου το φεγγάρι
σε μια μάντρα στο Βαρδάρι
στα απούλητα στη φίρα
το παράτησε η Μοίρα
κι ήρθε ένας καλλιτέχνης
άπειρος κι ερασιτέχνης
και παζάρι στο παζάρι
το ξανάκανε φεγγάρι.