Είναι κάτι μεσημέρια που φοβάμαι
τριγυρνάω μοναχή μου και θυμάμαι
πως ποθούσα μια ζωή να σε προφτάσω
πως μ’ένοιαζε κρυφά μη σε χάσω

Μεσημέριασε κι ούτε ένα σου σημάδι
μεσημέριασε κι’ένα σύννεφο σκοτάδι
μου ταξίδεψε το δάκρυ
μέχρι του καημού την άκρη

Είναι κάτι μεσημέρια μαραμένα
μεσ’τη σκόνη μεσ’τη δίψα μου για σένα
κάθε ώρα μοιάζει αιώνας και θυμώνω
όσα δάκρυα θα πιω στα χρεώνω

Μεσημέριασε κι ούτε ένα σου σημάδι
μεσημέριασε κι’ένα σύννεφο σκοτάδι
μου ταξίδεψε το δάκρυ
μέχρι του καημού την άκρη