Κοιμήσου τώρα που κανείς
δε θα ’ρθει να σε πάρει,
γιατί ’ναι προίκα ο σου ο καημός
μαζί με τόση χάρη.

Ένας καημός αβάσταχτος
η δύναμή σου, φως μου
που απ’ τη θωριά σου θα σκιαχτούν
οι δυνατοί του κόσμου.

Δε θα ’χει τόπο να κρυφτείς
απ’ το μεγάλο πόνο
σαν πέσεις να προσευχηθείς
θα σε πετύχουν μόνο.

Οι πραίτορες κι οι δικαστές
ο γύπας και το φίδι
οι φαρισαίοι κι οι γραμματείς
του Χάρου το λεπίδι.

Γιατί δεν πάτησες στη γη
στο φοβερό το βήμα
να δώσεις τόπο στην οργή
και άφεση στο κρίμα.

Ήρθες να διώξεις τ’ άδικο
τον φθόνο να γκρεμίσεις
για τη χλιδή του μαμωνά
φρικτά να μαρτυρήσεις.

Ποιος θρήνος, ποια κραυγή χωράει
Το που θα πιω και που θα πιεις
φαρμάκι στο ποτήρι;

Ποιος τρυγητής και ποιος κιοτής
απ’ τη ζωή σου θα γευτεί
το μέλι και τη γύρη;

Ποιος Βαρραββάς και ποιος ληστής
όταν εσύ θα σταυρωθείς
θα κάνει πανηγύρι;