Έτσι όπως έγιν’ η ζωή,
με τι καρδιά να ψάξεις;
Πώς ν’ αγαπήσεις συγγενή
και φίλο να κοιτάξεις;

Όλοι ένα λάκκο σκάβουνε
μεγάλο και σε θάβουνε,
ζηλεύουνε την ομορφιά
που ’χει η δική σου η καρδιά.

Έτσι όπως έγιν’ η ζωή
βρήκα κι εγώ την άκρη,
φίλος μου είναι η τσέπη μου
και οι συγγενείς το δάκρυ.

Όλοι ένα λάκκο σκάβουνε
μεγάλο και σε θάβουνε,
ζηλεύουνε την ομορφιά
που ’χει η δική σου η καρδιά.