Σταυρώνουν πάλι το Χριστό με τους ληστές
Απόψε κι αύριο, όπως έκαναν και χτες
Κι ο κόσμος στα ίδια που γυρνά
Φέτος ξανά τον Επιτάφιο προσκυνά.

Δεν είναι η γη μια σφαίρα που γυρίζει
Είναι μια μάνα που η μοίρα μας ορίζει
Που μας γελάει και πάλι κλαίει μαζί μας
Βαριά κατάρα μας κι ατόφια προσευχή μας.

Σταυρώνουν πάλι το Χριστό και τον θρηνούνε
Με τους ληστές στο πλάι να ξαγρυπνούνε
N’ αλλάξει η τύχη των ανθρώπων τη φορά της
Να μην πουλάει τη θλίψη για χαρά της.

Άνοιξη πάλι και τα πάθη κάνουν βόλτα
Ξυπνούν οι έρωτες και σου χτυπούν την πόρτα
Ο Επιτάφιος κάνει γύρα τον πλανήτη
Δεν ξεχωρίζει μεγιστάνα από αλήτη.

Σταυρώνουν πάλι το Χριστό και τον μυρώνουν
Με τρεις δραχμές κρυφά που τους πληρώνουν
Αυτοί που τον πιστεύουν τον χαλάνε
Τον προσκυνούν και πάλι τον πουλάνε.

Δεν είναι η γη μια μήτρα που ματώνει
Είναι ένα πολυβόλο που σκοτώνει
Κι αυτοί που την τιμούν, την ατιμάζουν
Την αγαπούν μα πάλι την ρημάζουν.