Πήγα στο σπίτι μου,
το πατρικό μου,
νά `χω τον πόνο μου κάπου να πω
κι είδα τη μάνα μου να κλαίει σαν παιδί
βρήκα συμπόνια όμως έλειπες εσύ...

Ποια νύχτα σ’ έχει πάρει
κι η σκέψη μου σαλπάρει...
Χωρίς καμιά δικαιολογία έχεις χαθεί...
Ποιος είναι ο μαγνήτης
ο ερωτικός σου θύτης
που ρίχνει αλάτι στης καρδιάς μου την πληγή...
Ποια νύχτα σ’ έχει πάρει...

Πήγα στους φίλους μου,
στη γειτονιά μου,
λίγο να έπαιρνα παρηγοριά
κι ήτανε όλοι τους μαζί μου στοργικοί
βρήκα παρέα όμως έλειπες εσύ...