Σε ζωγραφίζω στο σκοτάδι μ’ άσπρη σκέψη
σε άδεια κορνίζα και σε φέρνω στη ζωή
πριν γεννηθείς, πριν γεννηθώ σ’ είχα διαλέξει
σε κάποιον κόσμο που ήταν όλα στην αρχή...

Μα η ψυχή με τη μορφή σου δεν ταιριάζουν
στο είδωλό σου μοναχά ισορροπώ
κι αν το συναίσθημα και οι σκέψεις μου ουρλιάζουν
τα ξεριζώνω και σου λέω σ’ αγαπώ...

Λίγο φως, περισσότερο φως
η ζωή μου νερό σ’ ένα αυλάκι
που την πίνει ένα μαύρο κοράκι...
Λίγο φως, περισσότερο φως
η ζωή μου νερό σ’ ένα αυλάκι
που την πίνει ένα μαύρο κοράκι...

Μα το σφυγμό σου δεν μπορώ να εντοπίσω
για να σε νιώσω μια στιγμή αληθινή
κάτι με σπρώχνει να πηγαίνω προς τα πίσω
σαν το σκοτάδι που σκοτώνει την αυγή...