Στα πρώτα βήματα με κέρδισε ο δρόμος
Κι έτσι την είδα την ζωή σαν εκδρομή.
Φίλοι μου στάθηκαν ο έρωτας κι ο χρόνος
Στου ταξιδιού την πιο γλυκιά αναμονή.

Τα βράδια μου τσιγγάνικα
Και κάτω απ’ τ’ αστέρια
Με της καρδιάς τα δανεικά
Γεμίζω τα τεφτέρια
Ώσπου μια νύχτα φρόνιμα
Να μου τ’ ανταποδώσει
Και η αγάπη μόνιμα
Να μου τα ξεχρεώσει.

Απ’ το μυαλό μου ξεκινάνε καραβάνια
Και καταλήγουνε οι σκέψεις στην ψυχή.
Ποτέ ο έρωτας δε θέλει περηφάνεια
Για να κρατήσει ότι πάει να χαθεί.