Τώρα που ’ρχονται τα χιόνια
σκέπτομαι κάθε στιγμή
πού ’ν’ τα παιδικά μου χρόνια
που ’χα όνειρα βροχή,
που μιλούσα με τ’ αηδόνια
και μου γέλαγ’ η ζωή.

Οι ωραίες μου αγάπες
πέταξαν σαν τα πουλιά,
και την κάθε μου ελπίδα
μου την πήρε η λησμονιά,
και την έκανε ρυτίδα
και ανάμνηση παλιά.

Τώρα που ’ρχονται τα χιόνια
σκέπτομαι κάθε στιγμή
πώς με γέλασαν τ’ αηδόνια
που μιλούσανε μαζί,
πώς με γέλασαν τ’ αηδόνια,
πώς με γέλασ’ η ζωή.