Αλλη μια φορά τα λόγια σου με κόβουν σαν μαχαίρια
άπονη καρδιά που άδικα μ’αφήνεις μ’άδεια χέρια
στο’χα ξαναπεί μη παίζεις με την τρέλα του μυαλού μου
και πήρα ανάποδες και φεύγω δε γίνομαι σκιά του εαυτού μου

Κι αγανάκτησα και ξέσπασα και φώναξα και σ’άφησα
αγανάκτησα μαζί σου εγώ να ζω και να μη ζω
Αγανάκτησα στους δρόμους που σε γνώρισα περπάτησα
κι αποφάσισα πως δεν αξίζεις δε σε συγχωρώ

Αλλο ένα πρωί που άσχημα για μένα ξημερώνει
άλλο ένα γιατί που η συμπεριφορά σου με σκοτώνει
στο’χα ξαναπεί μη ξύνεις τις πληγές του εγωϊσμού μου
και πήρα ανάποδες και φεύγω δε γίνομαι σκιά του εαυτού μου

Κι αγανάκτησα και ξέσπασα και φώναξα και σ’άφησα
αγανάκτησα μαζί σου εγώ να ζω και να μη ζω
Αγανάκτησα στους δρόμους που σε γνώρισα περπάτησα
κι αποφάσισα πως δεν αξίζεις δε σε συγχωρώ