Ποιος το περίμενε πως θα ’σουνα εσύ
εκεί στο χείλος του γκρεμού, στο παραλίγο
να με κρατήσεις απ’ το χέρι, τη στιγμή
που ήμουν έτοιμος απ’ όλα να ξεφύγω.

Τι κι αν σου φέρθηκα απάνθρωπα, σκληρά
τι κι αν ξερίζωσα τα φύλλα σου ένα ένα
παρόλα αυτά εσύ μου είπες τρυφερά
αυτά περάσανε, εγώ ’μαι εδώ για σένα.

Έχεις σημάνει γενικό συναγερμό
μου έχεις φέρει ξαφνικά τα πάνω κάτω
νιώθω να τρέμει η ψυχή μου απ’ το σεισμό
με μια κουβέντα ξαναέπεσα τον πάτο.
Έχεις σημάνει γενικό συναγερμό
μου έχεις φέρει ξαφνικά τα πάνω κάτω
εγώ που πάντα ενεργούσα εν θερμό
αναθεώρησα τον κόσμο μου το σκάρτο.

Δεν το φαντάστηκα ποτέ ότι μπορεί
εσύ που πάνω της πατούσα να περάσω
θα ’ρχοταν μέρα να μου σώσεις τη ζωή
κι εγώ να ψάχνω μια γωνιά για να ξεσπάσω.

Μοιάζει σενάριο βγαλμένο απ’ τη ζωή
για μένα όμως ήταν μάθημα μεγάλο
είσαι για μένα μια αξία σταθερή
για όλα τ’ άλλα στο εξής θα αμφιβάλλω.