Τέσσερις τοίχοι ο παράδεισος που κλείστηκα.
Δεύτερη νύχτα μακριά σου κι απελπίστηκα.
Η απουσία σου μου μοιάζει πως μεγάλωσε
νιώθω το αίμα μες στις φλέβες μου
...πως πάγωσε.

Βρεγμένο ρούχο στο κορμί μου η μοναξιά
κι αυτή η νύχτα ξετυλίγεται αργά
τις άδειες ώρες ποιο ρολόι τις μετρά
έφυγες χάνομαι.
Βρεγμένο ρούχο στο κορμί μου η μοναξιά
κι αυτή η νύχτα ξετυλίγεται αργά
παντού πλανιέται η δική σου η σκιά
και το αισθάνομαι.

Απόψε νιώθω ότι όλα σε φωνάζουνε
και στη σιωπή μου οι αναμνήσεις με τρομάζουνε.
Μεθάω καίγομαι μα τίποτα δε γίνετε
φωτιά η έννοια σου με τίποτα δε σβήνεται.