Εσύ που κοίταζες ψηλά και περπατούσες
και δεν εγύριζες ποτέ για να μας δεις
εσύ που έπαιρνες και πάντοτε ζητούσες
τώρα που καίγεσαι τι έχεις να μας πεις

Δεν ήξερες, δε ρώταγες; κι απέμεινες στην άκρη
αδέρφια είναι στη ζωή το γέλιο και το δάκρυ

Εσύ που έλεγες τα πάντα τ’ αγοράζεις
εσύ που νόμιζες τα πάντα έχουν τιμή
και μας κουνιόσουνα συχνά να μας πειράζεις
όμως δε σκέφτηκες τη δύσκολη στιγμή

Δεν ήξερες, δε ρώταγες; κι απέμεινες στην άκρη
αδέρφια είναι στη ζωή το γέλιο και το δάκρυ

Δεν ήξερες, δε ρώταγες; κι απέμεινες στην άκρη
αδέρφια είναι στη ζωή το γέλιο και το δάκρυ