Ένας φίλος που ήξερε τα πάντα για μας
με ρωτούσε απόψε για σένα.
Με ρωτούσε πώς είσαι, τι κάνεις.
Του ’πα πως λείπεις ταξίδι στους δρόμους της λύπης
και πως θα ’ρθεις.
Μα εσύ, πού να με θυμηθείς;

Είχα χρόνια να μιλήσω για σένα,
είχα χρόνια να μιλήσω για μας.
Τα δικά μας τα κρατάω για μένα,
τα δικά μας τα κρατάω για μας.

Ένας φίλος που ήξερε τα πάντα για μας
μου μιλούσε συνέχεια για σένα.
Μου μιλούσε και με γυρνούσε σε μέρες παλιές,
όμορφες μέρες, σε μέρες πολύ μακρινές.

Είχα χρόνια να μιλήσω για σένα,
είχα χρόνια να μιλήσω για μας.
Τα δικά μας τα κρατάω για μένα,
τα δικά μας τα κρατάω για μας.