Ένα ποτήρι που όλο αδειάζει
κι όλο γεμίζει πάλι δάκρυα και ποτό
αυτό το γράμμα που με τρομάζει
και μου φωνάζει πως δεν είσαι πια εδώ

Πονάω θυμώνω αυτό ήσουν μόνο
δυο λέξεις άψυχες σ’ένα λευκό χαρτί
καρδιά παγίδα πώς δεν την είδα
σκοτάδι και κρύο που άφησες εσύ

Σαν εφιάλτης που με στοιχειώνει
μέσα από μια φωτογραφία μου γελάς
γελάς μαζί μου που έμεινα μόνη
γελάς που πίστεψα ότι μ’αγαπάς

Πονάω θυμώνω αυτό ήσουν μόνο
δυο λέξεις άψυχες σ’ένα λευκό χαρτί
καρδιά παγίδα πώς δεν την είδα
σκοτάδι και κρύο που άφησες εσύ