Απόψε φύγαν όλοι τους και μείναμε μονάχοι
στ’ ασάλευτο μισόφωτο της περισυλλογής
Σχήματα από φαντάσματα και ξωτικά οι βράχοι
κάποιας που ονειρευτήκαμε άλλης γης

Εκείθε που ανεμόσερνες την ίδια σου τη λύπη
εκεί που τα φοβήθηκες του ήλιου τα φιλιά
Το τελευταίο που ‘σκυψες να αφήσεις καρδιοχτύπι
στην πέτρα που ακούει μα δε μιλά

Η πικραμένη μας ζωή χαμένο απομεινάρι
μιας περασμένης άνοιξης δυο ρόδα που δε ζουν
Ξεχάστηκες στο λιόγερμα και το ‘χασες το χνάρι
αυτών που εσένα θέλανε να αγαπούν

Ξεχάστηκες στο λιόγερμα και το ‘χασες το χνάρι
αυτών που εσένα θέλανε να αγαπούν

Μια θύμηση σου είναι α ρκετή