Σαν σκιά στο φως γυρνάς στο μυαλό μου
πες μου πώς η αγάπη αυτή στη ζωή μου
είχε τέλος κι αρχή
ήρθε πια καιρός φωνή λογικής ακολουθώ
δεν μπορούμε μαζί σ’άλλο κόσμο εγώ ζω σ’άλλο εσύ
Δεν μπορώ να μείνω εδώ δεν έχω λόγο να σου εξηγώ

Δε σε μισώ για όσα μου έκανες
για μένα ζω για μένα πέθανες
δε σε χρειάζομαι τώρα δε νοιάζομαι πια
είναι αργά...

Όσο κι αν πονώ κρυφό από σένα το κρατώ
πήρες μία ψυχή και τη βύθισες μεσ’τη σιωπή
τώρα πες μου πώς αντέχεις να ζεις στο σκοτάδι σου πώς
τρόπο ψάχνεις να βρεις μεσ’το χρόνο μου να’χει να ζεις
Δεν μπορώ να μείνω εδώ δεν έχω λόγο να σου εξηγώ

Δε σε μισώ για όσα μου έκανες
για μένα ζω για μένα πέθανες
δε σε χρειάζομαι τώρα δε νοιάζομαι πια
είναι αργά...