Πικρός καφές είν’ η ζωή
πικρός κι εγώ τον πίνω
γουλιά γουλιά κάθε στιγμή
πόσο με πίκρανες κι εσύ
μα εγώ το καταπίνω

Πικρός καφές είσαι κι εσύ
γεμάτη αχαριστία
κι αν έχω αισθήματα καλά
δεν μ’ έχουν βγάλει πουθενά
όσο κι αν έγινα θυσία

Στενό σακάκι είν’ η ζωή
στενό μα το φοράω
βαρύ φορτίο κι οι καημοί
κι είναι από σένα οι πιο πολλοί
κι όμως τους κουβαλάω