Κάθε φορά που σκέπτομαι
ποιος είμαι και που πάω
σ’ έναν καθρέπτη απέναντι
δακρύζω και γελάω.

Κλείνω λοιπόν τα μάτια μου
μπροστά να μην κοιτάω
να βγάλω το συμπέρασμα
που τόσο αγαπάω.

Δίνω, δίνω και δεν παίρνω από κανέναν
πίνω, πίνω τα φαρμάκια ένα, ένα
δίνω, δίνω και δεν παίρνω από κανέναν
πίνω, πίνω και αλίμονο σε μένα.

Αγάπησα τα λάθη μου
κι εκείνα με προδώσαν
κι όταν βοήθεια ζήτησα
βοήθεια δε μου δώσαν.

Παίρνω λοιπόν το δρόμο μου
φεύγω και προχωράω
μαζί με το συμπέρασμα
που τόσο αγαπάω.

Δίνω, δίνω και δεν παίρνω από κανέναν
πίνω, πίνω τα φαρμάκια ένα, ένα
δίνω, δίνω και δεν παίρνω από κανέναν
πίνω, πίνω και αλίμονο σε μένα.