Χωρίς μιλιά στο βλέμμα σου ξενύχτισα,
τα λόγια είναι της ψυχής η εξορία.
Ήσουν μαζί όταν κοιμόμουν κι όταν ξύπνησα
λύτρωση τούτη η εμμονή και τιμωρία.

Μια πόλη χτίσαν οι τρελοί πίσω απ’ τα όνειρα,
εκεί που οι άγγελοι πουλάνε τα φτερά τους,
εκεί που βρίσκει η Εγνατία την Ομόνοια
και εξηγούν γιατί σκοτώνουν τα παιδιά τους.

Με τα παιχνίδια σου άλλοι παίξαν και μεγάλωσαν,
κάηκαν όμορφα για μια φωτογραφία.
Σε ποια Ανάσταση τα χέρια μας αντάμωσαν
και έμαθα πάνω σου γραφή και ισορροπία.

Μια πόλη χτίσαν οι τρελοί πίσω απ’ τα όνειρα,
εκεί που οι άγγελοι πουλάνε τα φτερά τους,
εκεί που βρίσκει η Εγνατία την Ομόνοια
και εξηγούν γιατί σκοτώνουν τα παιδιά τους.

Οι δρόμοι με πήραν απ’ το χέρι και με σταύρωσαν
σε μια διαδρομή Θεσσαλονίκη – Αθήνα.