Έπεσε η νύχτα σκοτεινή
Κι αγκαλιά μου η αδειανή πες μου τι φταίει
Που έγινε όλη μου η ζωή
Μια φυσαρμόνικα βραχνή, φάλτσα και κλαίει

Και όταν άρχισε η βροχή
Έγινε στάλα που κυλάει πάνω στο τζάμι
Κι εγώ χορεύω ως το πρωί
Βαδίζω πάνω στο σκοινί και λέω φτάνει

Καίει το σώμα, καίει το στόμα, καίει το φιλί
Μια ματιά σου δώσ’ μου ακόμα, μια σταλιά ζωή
Καίει το σώμα, καίει το στόμα, καίει το φιλί
Καίει ακόμα τ’ άδειο στρώμα, κόβει σαν γυαλί

Έπεσε η νύχτα από νωρίς
Κι ο πόνος δυο φορές βαρύς που δεν αντέχω
Ρίχνω το δίχτυ μου στο χθες
Κι απ’ τις πληγές τις ανοιχτές σε σένα τρέχω

Έπεσε η νύχτα σκοτεινή
Μα εσύ δε νοιάστηκες στιγμή πως το περνάω
Που όλο γυρεύω αφορμή
Ψάχνω κρεβάτι και κορμί να μην πονάω