Είμαι μικρό το μαύρο
και ατζαμίτικο,
κι από σεβντά δεν ξέρω
το κακομοίρικο.

Έβγα να σε δω
δυο λόγια να σου πω.

Έλα κοντά μου κάτσε
πιασε το χέρι μου,
και ρώτα τη καρδιά μου
ποιο ειν’ το κιντέρι μου.

Τίνος να το πω
το ντέρτι που ‘χω εγώ.

Οι αναστεναγμοί μου
και τα κιντέρια μου,
θαρρώ πως θα σε φέρουν
παλι στα χέρια μου.

Τα αμάραντα μαραίνονται
και τα όμορφα ζουρλαίνονται.

Αν έρθουν και σου πούνε
Ρίνα μ’ να παντρευτείς,
την άρρωστη να κάνεις
να μην παραδεχτείς.

Έβγα για να δεις
κορμί που τυρρανείς.