Μην κλαις π’ ακόμα
δε μας έφυγες απ’ τον αέρα
το δρόμο σου `τοιμάζουνε
από πέρα.

Μην κλαις στον ουρανό θα πας
και μας εδώ μας παρατάς.

Πάρε μαζί σου απ’ τη γη μας
το περιστέρι που `ναι ψυχή μας.

Πάρε ελιά φιλιά, πάρε τα κάλλη
από τη γη μας τη μεγάλη.

Μην κλαις, μη φύγεις, μη μας παρατάς
είμαστε γιοι σου και μας αγαπάς.

Στον ουρανό βαρύθυμος πλανάς
τα βήματά σου
είμαστε μεις παιδιά σου,

Μη φύγεις μη, μη μας παρατάς
είμαστε γιοι σου και μας αγαπάς.