Έκανες πέτρα την καρδιά σου
σιωπή σε τύλιξε απαλά
για λίγο απλώνεις τα φτερά σου
μα στη γη πέφτεις ξανά

Κι αυτή η ανάσα που σε καίει
τραγούδι αγαπημένο,
τραγούδι της φωτιάς,
τους φόβους σου έκρυψε
στα μαύρα της μαλλιά…
κι’ αυτό είναι που πονάει
γιατί ξεχάστηκε μακριά...

Κι αφήνεσαι ξανά
στου πόνου την γνωστή τροχιά
δεν βγάζεις τίποτα…

Έκανες πέτρα την καρδιά σου
σιωπή σε τύλιξε απαλά
δεν έχεις κανέναν πια, κοντά σου
κι’ όλα σου φαίνονται στραβά.