Φύσηξε ο νότος μια φωτιά
σαν άγριο καλοκαίρι
του αέρα γίνεσαι σκιά
και χάνεσαι…
Μέσα σε όνειρα μικρά
κάποιου Θεού ψάχνεις το χέρι
του πουθενά η ομορφιά,
σε πλάνεψε… Δεν άντεξες…

Φύσηξε ο νότος μια φωτιά
σαν άγριο καλοκαίρι
του ανέμου γίνεσαι η φορά
και χάνεσαι…
Πίκρα σε λύτρωσε γλυκά
σαν μ’ άγνωστο η κουβέντα
μέσα στο τέλος δε χωράς...
και κρύβεσαι…παντού δίνεσαι…

Κι’είναι ο δρόμος, αέρας και φωτιά
κι’ όλο πας απ’ την αρχή,
Ξημερώνει, τι σου έμεινε μετράς
είσαι αέρας και φωτιά

Φύσηξε ο νότος μια φωτιά
σαν έρωτα το βλέμμα
σαν σφαίρα πέρασε ξυστά
σε πλήγωσε…
Βαρέθηκες να προσκυνάς
αυτούς που σ’έχουνε στο χέρι
Φύσηξε ο νότος μια φωτιά...
και ξύπνησες…