Βράδιασε ξανά σκιές και ήχοι έρχονται αργά
στην άδεια σκαρφαλώνουν αγκαλιά,
τη σκέψη μου στοιχειώνουν.

Νύχτα με βροχή θυμίζει εκείνη που είχα τρελαθεί
που μ’ άρπαξαν η ζήλεια και η οργή,
και τ’ άδικά μου χίλια.

Μόνο μια ματιά που χώρεσε του κόσμου τη φωτιά
στα μάτια σου και τίποτα μετά,
και στο κενό βαδίζω.

Γύρω μου πετά γεράκι ο πόνος και με κυνηγά
στα μαύρα του με κρύβει τα φτερά,
με πνίγει με συντρίβει.

Δάκρυ γυαλί πέφτει βαθιά στη γη, τη σκάβει την ποτίζει.
δάκρυ γυαλί συγγνώμη να σου πει, σα ρόδο να ανθίσει.
δάκρυ γυαλί συγγνώμη να σου πει.

Σαν μικρό παιδί που πείσμα το κρατάει μην κοιμηθεί
το δάχτυλό μου βάζω στην πληγή,
το λάθος μου δικάζω.

Λάμπει ξαφνικά σαν φεγγαράκι σ’ ήσυχα νερά
το πρόσωπο σου ασήμι να σκορπά,
μα η λύπη του το σβήνει.

Δάκρυ γυαλί πέφτει βαθιά στη γη, τη σκάβει την ποτίζει.
δάκρυ γυαλί συγγνώμη να σου πει, σα ρόδο να ανθίσει.
δάκρυ γυαλί στη γη ν’ ανθίσει.

Δάκρυ γυαλί πέφτει βαθιά στη γη, τη σκάβει την ποτίζει.
δάκρυ γυαλί συγγνώμη να σου πει, σα ρόδο να ανθίσει.
δάκρυ γυαλί στη γη ν’ ανθίσει.

δάκρυ γυαλί
δάκρυ γυαλί
δάκρυ γυαλί
δάκρυ γυαλί στη γη ν’ ανθίσει.