Ό,τι ακόμα τη θυμίζει
έρχεται και με φοβίζει
δε μ’ αφήνει να ησυχάσω
κάνει τη σιωπή κραυγή
Φταίω εγώ που το επιτρέπω
και θα υπάρχει όσο το βλέπω
μόνο όταν το ξεχάσω
τότε απλά δε θα `ναι εκεί.

Σιγά σιγά στα κουνούργια κάνω χώρο
σιγά σιγά θα πετάξω τα παλιά
αφού κανένα της φιλί δεν ήταν δώρο
και δανεική ήταν η αγκαλιά

Σιγά σιγά, σιγά σιγά
θ’ αλλάξω και καρδιά

Ό,τι ακόμα με πληγώνει
έρχεται όταν νυχτώνει
μπαίνει μέσα στο μυαλό μου
με τρομάζει σαν παιδί
Μα ό,τι ακόμα περιμένω
ξέρω ζει καλά κρυμμένο
σ’ ένα όνειρο γλυκό
που αργά ή γρήγορα θα βγει

Σιγά σιγά στα κουνούργια κάνω χώρο
σιγά σιγά θα πετάξω τα παλιά
αφού κανένα της φιλί δεν ήταν δώρο
και δανεική ήταν η αγκαλιά

Σιγά σιγά, σιγά σιγά
θ’ αλλάξω και καρδιά

Σιγά σιγά στα κουνούργια κάνω χώρο
σιγά σιγά θα πετάξω τα παλιά
αφού κανένα της φιλί δεν ήταν δώρο
και δανεική ήταν η αγκαλιά

Σιγά σιγά, σιγά σιγά
θ’ αλλάξω και καρδιά