Ίσως μοιάζω πληγή που μεγαλώνει
πάνω στο δέρμα σου σιγά,
κάπως έτσι αθόρυβα σκοτώνει
όπως το λάθος την καρδιά.

Όμως στ’ αλήθεια σ’ αγαπώ
σαν το αμάρτημα σε αγαπάω,
σαν το χαμένο θησαυρό
που βρήκα μόνος μου και τον πετάω.

Ίσως μοιάζω πληγή που μεγαλώνει
πάνω στο δέρμα σου σιγά,
ίσως μοιάζω πληγή που σε πονάει
κι όλο την σκάβεις πιο βαθιά.
Ένα λάθος πικρό που δε χωράει
ό, τι χωράνε τα παλιά.

Όμως στ’ αλήθεια σ’ αγαπώ
σαν το αμάρτημα σε αγαπάω,
σαν το χαμένο θησαυρό
που βρήκα μόνος μου και τον πετάω.
Ίσως μοιάζω πληγή που σε πονάει
κι όλο την σκάβεις πιο βαθιά.