Παράξενος χειμώνας μπαίνει
παράξενη εποχή
Κανείς δεν ξέρει πού πηγαίνει
δεν ξέρει πού θα βγει

Βουλιάζουμε όλο και πιο κάτω
όλο πιο βαθιά
Πότε θα πιάσουμε επιτέλους πάτο... πια

Όλο κάτι άσχετοι κερδίζουν
με κόλπα και εφέ
και μας που λίγα μας χωρίζουν
δεν σμίγουμε ποτέ

Φατμέ, Χαρούλα, Αφροδίτη
πρώτη μας φορά
φέτος νοικιάσαμε το ίδιο σπίτι... να

Πες μου ποιος
την άνοιξη θα φέρει
σε τούτα εδώ τα μέρη
Κανένας πια δεν ξέρει πώς

Πες μου ποιος
το φως του θα μας δώσει
Ξανά να μας ενώσει
τα όνειρα να σώσει ποιος

Τώρα που πια κανείς δε μοιάζει
για σοφός
Η αγάπη ίσως ξέρει πώς

Η αγάπη μόνο ίσως ξέρει
μα το `χει μυστικό,
πώς λύνουνε χωρίς μαχαίρι
το γόρδιο δεσμό.

Η αγάπη μόνο ίσως έχει
το μαγικό κλειδί
να ξέρει μέσα απ’ το λαβύρινθο... να βγει

Πες μου ποιος
το φως του θα μας δώσει
Ξανά να μας ενώσει
τα όνειρα να σώσει ποιος

Παράξενος χειμώνας μπαίνει
παράξενη εποχή
Κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει
δεν ξέρει πού θα βγει

Φατμέ, Χαρούλα, Αφροδίτη
πρώτη μας φορά,
φέτος νοικιάσαμε το ίδιο σπίτι... να