Μ’ έχει μοναξιά αφήσει
στο απόλυτο κενό
όπως στάζει μία βρύση
σ’ ένα σπίτι αδειανό

Πώς με πέταξες μονάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
πώς με πέταξες μονάχη

Δώδεκα και κάτι η ώρα
και δε φάνηκε κανείς
ούτε χτύπος τηλεφώνου
ούτε άκουσμα φωνής

Πώς με πέταξες μονάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
πώς με πέταξες μονάχη

Ίσως ζούμε λάθος χρόνια
σ’ έναν κόσμο ναυαγό
ίσως πάλι δεν υπάρχει
ούτε ο κόσμος ούτε εγώ

Πώς με πέταξες μονάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
πού με πέταξες μονάχη