Με βρήκαν τα χαράματα
στο σπίτι σου από κάτω,
δε με άφησε η σκέψη σου ξανά να κοιμηθώ.
Και τα φαρμάκια όλης της γης
τα ήπια άσπρο πάτο,
μία νύχτα ακόμα χώρια σου και πάω να τρελαθώ.

Είναι στιγμές που βγαίνω απ’ το κορμί μου
σαν μια ψυχή που ψάχνει εσένα για να βρει.
Πόσες βραδιές τα μάτια μου δε κλείνουν
τους δρόμους παίρνω μες στο κρύο στην βροχή.

Με βρήκαν τα χαράματα
στο σπίτι σου από κάτω,
δε με άφησε η σκέψη σου ξανά να κοιμηθώ.
Και τα φαρμάκια όλης της γης
τα ήπια άσπρο πάτο,
μία νύχτα ακόμα χώρια σου και πάω να τρελαθώ.

Είναι στιγμές που κλαίει η καρδιά μου
ήσουν για αυτή όπως το αίμα και οι παλμοί.
Πόσες βραδιές οι φίλοι μου με χάνουν
και κάνω πάλι τη γνωστή διαδρομή.

Με βρήκαν τα χαράματα
στο σπίτι σου από κάτω,
δε με άφησε η σκέψη σου ξανά να κοιμηθώ.
Και τα φαρμάκια όλης της γης
τα ήπια άσπρο πάτο,
μία νύχτα ακόμα χώρια σου και πάω να τρελλαθώ.