Δεν κάνω πίσω πουθενά, περνάει το δικό μου,
στου εγωισμού τη γειτονιά, ξέρουν και το μικρό μου,
δε θέλω άλλες μοιρασιές, δε θέλω πια αγάπες,
οι πιο μεγάλες αγκαλιές, ήταν μικρές απάτες.

Μια γυναίκα μόνη, που έτσι διάλεξε να μείνει,
δύναμη παράξενη, μέσα στην ψυχή της κλείνει,
μια γυναίκα μόνη, είμαι πια κι έχω πεισμώσει,
ήμουν τριαντάφυλλο και μ’ έχουν ξεριζώσει.

Άκου λοιπόν αφού το θες, τίποτα δε χρωστάω,
ούτε στις άλλες μου ζωές, ούτε σ’ αυτήν που πάω,
του χωρισμού τη φυλακή δε θα ξαναπεράσω,
έμεινα βράδια μέσα εκεί και θέλω να ξεχάσω.

Μια γυναίκα μόνη, που έτσι διάλεξε να μείνει,
δύναμη παράξενη, μέσα στην ψυχή της κλείνει,
μια γυναίκα μόνη, είμαι πια κι έχω πεισμώσει,
ήμουν τριαντάφυλλο και μ’ έχουν ξεριζώσει.( χ 4 )