Γουστάρω μουγκρητό
ν’ ακούω ρυθμικό
τη μηχανή στο δρόμο να ρολάρει
Μακριά απ’ την τρελή
που κάθε της φιλί
είναι στο τσακ για να με ντελαπάρει

Ρίξε το σάλτο σου
σαν τον ακροβάτη στο σχοινί
κι έλα στο πάλκο μου
με τη φτερωτή σου μηχανή

Απ’ το Βοτανικό
στον παραλιακό
τη νύχτα κατεβαίνει του Σαββάτου
και γίνεται ξανά
με μάτια σκοτεινά
σαν άγγελος στο γύρο του θανάτου