Αν είμαι απόψε τρελή,
και μετράω καρδιά και κραυγή,
φταίει η Σελήνη,
Σάββατο βράδυ βυθός,
Κυριακή των ψυχών που διψούν,
για ό,τι σβήνει.

Αυτό το σώμα το γυμνό,
θα μου το πάρει,
ο εραστής ο σκοτεινός,
κι ο άδειος ουρανός.

Γυρίζω τρελή και φωνάζω,
για τέσσερα φιλιά,
απόψε φοράω τακούνια,
μετάξια και λούσα,
το ξέρω πως παίζω γυμνή,
κι εγώ με τη φωτιά,
μα είμαι φτιαγμένη από σάρκα,
και πάντα διψούσα.

Λύνω τα μαύρα μαλλιά,
τα κουμπιά μου ανοιχτά στη βροχή,
μα δε με νοιάζει,
Σάββατο βράδυ βυθός,
Κυριακή των ψυχών που περνούν,
καθώς χαράζει.

Αυτό το σώμα το γυμνό,
θα μου το πάρει,
ο εραστής ο σκοτεινός,
κι ο άδειος ουρανός.

Γυρίζω τρελή και φωνάζω,
για τέσσερα φιλιά,
απόψε φοράω τακούνια,
μετάξια και λούσα,
το ξέρω πως παίζω γυμνή,
κι εγώ με τη φωτιά,
μα είμαι φτιαγμένη από σάρκα,
και πάντα διψούσα.

Μα είμαι φτιαγμένη από σάρκα,
και πάντα διψούσα,
μα είμαι φτιαγμένη από σάρκα,
διψούσα.