Δε θυμάμαι αν σ’ αγάπησα ποτέ μου
δεν θυμάμαι αν σε είπα εαυτέ μου,
δεν θυμάμαι αν για σένα έχω κλάψει
δεν θυμάμαι αν στην τρέλα έχω φτάσει.

Μα τα βράδια των ονείρων οι σκιές μου
πώς γεμίζουν από σένα μόνο, πες μου.

Δε θυμάμαι αν σ’ αγκάλιαζα τη νύχτα
δεν θυμάμαι αν σκοπό ζωής σε είχα,
δεν θυμάμαι τίποτα να είχα νιώσει
δεν θυμάμαι γιατί ο πόνος μ’ έχει λιώσει.

Μα τα βράδια των ονείρων οι σκιές μου
πώς γεμίζουν από σένα μόνο, πες μου.

Δε θυμάμαι για το χρώμα των ματιών σου
δεν θυμάμαι καν τη γεύση των χειλιών σου,
δεν θυμάμαι αν ακόμα αναπνέω
δεν θυμάμαι κι απορώ γιατί να κλαίω.

Μα τα βράδια των ονείρων οι σκιές μου
πώς γεμίζουν από σένα μόνο, πες μου.