Πρέπει ν’ αντέξω και ν’ αντέξεις
και στο παιχνίδι αυτό να παίξεις
όσο κι αν φαίνεται στημένο.

Τι κι αν τα χρόνια είναι χαμένα
μέσα σε μονοπάτια ξένα
και τ’ όνειρο αρρωστημένο;

Παγκράτι... Βικτώρια...
Της ζωής μας τα όρια.
Η μικρή μας Οδύσσεια
είναι απλή, όμως γνήσια.

Τον κόσμο στένεψαν οι τοίχοι
και εξορίστηκαν οι ήχοι
στις διαστάσεις μιας οθόνης.

Μα όλα αυτά τα συνηθίζεις,
μαθαίνεις τεχνητά ν’ ανθίζεις
και τη ματιά να προσγειώνεις.