Σε μιαν άκρη ένα αγοράκι
θυμάται μια καρδιά και το δάκρυ του κυλάει,
δεν την ξεχνά και μιλά
σε όλους μας γι αυτήν πρωί και βράδυ.

Υποφέρει και περιμένει
κοντά του να `ρθει θέλει μα αυτή τον παιδεύει.
Εκείνη γελά, εκείνος πονά
και μαραζώνει αχ, το αγοράκι.

Αγοράκι, αγοράκι
δεν ξέρεις στην αγάπη να κρατάς χαλινάρι.
Ν’ αγαπάς κι αν πονάς
να μη λες το σ’ αγαπώ στα κοριτσάκια.