Η ζωή μου ήταν νύχτα παγερή
δεν θυμάμαι μια στιγμούλα τρυφερή,
τώρα ήρθες κι είναι όλα φωτεινά
κι η ζωή μου μου χαμογελά ξανά.

Στο μυαλό μου όνειρο γίναν παλιά.
Μια αγάπη, ένα χάδι δυο φιλιά,
τώρα ήρθες πάντα θα `μαστε μαζί
και σαν πρώτα τ’ όνειρό μου ξαναζεί.

Μα η μοίρα μου στ’ αληθινά σκληρή
δεν αφήνει την καρδιά μου να χαρεί,
τώρα φεύγεις δίχως λόγο κι αφορμή
και μ’ αφήνεις άψυχο να ζω κορμί.