Έλενα, ω Έλενα
της ζωής είσαι εσύ η χαρά
της καρδιάς να `σαι εσύ
η ζεστή χειμωνιά.

Τι είδους ψυχή, το αιθέριο το φως
λατρευτή συντροφιά
των ονείρων χλωμή.

Κάθε ώρα που περνάει
τη δική σου ζητάω μορφή
και γι αυτήν ποθώ να ζω.

Κι αν ποτέ η καρδιά σου
χτυπήσει δειλά ν’ αγαπά,
την δική μου σου δίνω καρδιά.

Έλενα, ω Έλενα, Έλενα.