Τα καλύτερά μας χρόνια φεύγουν και περνούν
όμως σαν τα χελιδόνια δεν ξαναγυρνούν.
Κάθε μέρα στο σχολείο μ’ όλα τα παιδιά
συζητάμε σοβαρά πού να βρίσκεται η χαρά.

Είναι μέρες που νομίζω πως θα τρελαθώ
και στο σπίτι μου γυρίζω για να το σκεφτώ.
Τι γυρεύουμε στ’ αλήθεια μέσα στη ζωή,
να περνάμε τον καιρό είναι πράγματι φοβερό.

Σαν τελειώσει το σχολείο θα `ρθει μια στιγμή
που θα κάνω στο θρανίο μια βαθιά γραμμή
για να σβήσω τα παλιά μου τα παθήματα
και ν’ αρχίσω της ζωής τα καινούργια μαθήματα.

Φεύγουνε γοργά τα χρόνια τι κι αν δεν το θες,
λιώνουν σαν γαλάζια χιόνια σβήνουν σαν φωτιές.
Ένα αύριο θα `ρθει πάλι και θα γίνει χθες
μόνος φόβος της καρδιάς το ξημέρωμα της βραδιάς.