Σιδερόφραχτες πόρτες, κάγκελα, τοίχοι
Ποιος θα το ‘λεγε πως τα ‘χω καλά με την τύχη
Δε μου βγαίνει η ζωή, θα μου μείνουν οι στοίχοι
Μα θ’ ανοίξω την πόρτα, θα βγω κι ό,τι τύχει

Σκόνη κι αέρας χτυπάνε αλύπητα
Την ανάσα τους πάνω στο κορμί μου
Κι αυτά που μέχρι σήμερα ένιωθα αληθινά
Με γυρίζουν και πάλι στο κελί μου
Με γυρίζουν και πάλι στο κελί μου

Στο κατώφλι της μεροκάματο δύσκολο
Ψάχνω μια ευκαιρία απ’ την καλή κι εγώ να πιαστώ
Λιγοστεύουν οι φίλοι και βαραίνουν τα βήματα
Είμαι μικροαστός με μοντέρνα προβλήματα

Σκόνη κι αέρας χτυπάνε αλύπητα
Την ανάσα τους πάνω στο κορμί μου
Κι αυτά που μέχρι σήμερα ένιωθα αληθινά
Με γυρίζουν και πάλι στο κελί μου
Με γυρίζουν και πάλι στο κελί μου

Ακόμη κι ο έρωτας δείχνει ότι με αγνοεί
Μου γυρίζει την πλάτη και φεύγει μακριά μου
Όμως αν είναι να κολλήσω σε φθηνή αντιγραφή
Επιστρέφω και πάλι στο κελί μου
Επιστρέφω και πάλι στο κελί μου…