Γεννήθηκα το ’67 μιας προδομένης χώρας.
Και στο σχολείο διδάχθηκα το θάνατο της ώρας.
Όμως εγώ γυρνάω ξανά, μπορώ ακόμα να ουρλιάξω.
Ξέρω πως ζω στο πουθενά, γι’ αυτό και θα πετάξω.

Η ελευθερία δεν νικιέται ζει στον μαύρο ουρανό,
Μες στην καρδιά του χειμώνα, σε δωμάτιο κλειστό.
Η ελευθερία δεν νικιέται, σπρώχνει κάθε ψυχή,
Να καβαλήσει τον ήλιο ή να πνιγεί στη σιωπή.
Η ελευθερία δεν νικιέται
Η ελευθερία δεν νικιέται
Η ελευθερία δεν νικιέται
Η ελευθερία δεν νικιέται.

Σιχάθηκα τα σινεμά και τις ωραίες εικόνες,
Που μου γεμίζουν το μυαλό δολοπλοκίες και πόρνες.
Θα πάω να πω στην θάλασσα ότι την αγαπάω.
Να μην νομίζει και αυτή πως άλλο δε πονάω.